Korzenie wampiryzmu, czyli Edward jest takim krwiopijcą jak pies kozą - ,,Dracula'' Bram Stoker / Kanony #2

Poprzednim razem naszym zadaniem było wyjść na przeciw sławie Sherlocka, tym razem bohater chciałabym powiedzieć mniej pokochany przez popkulture, ale jak podliczyłam wszystkie jego ekranizacje szybko ugryzłam się w język. Dracula doczekała się szesnastu sztuk na swój temat!  Jestem pod wielkim wrażeniem, planuje nawet jakąś obejrzeć, ale kiedy i czy to nastąpi - kto wie. 

W każdym razie dla przypomnienia:

Kanony to seria prowadzona przez czwórkę blogerów o całkiem odmiennych gustach. Szukamy książek, które są w kanonach, tych które każdy książkoholik rzekomo musi znać. Czytamy klasyki literatury brytyjskiej te sprzed stu lat, ale także te, które powstały niedawno. Niejednokrotnie musimy się przeczołgać, pobrudzić i zmęczyć, bo nie są to tylko książki łatwe oraz przyjemne, niektóre muszą być trudne i zupełnie nieciekawe. Obalmy, to co trzeba obalić, a wznieśmy na piedestał, to co stoi na samym dole. 

1) Do jakiej grupy społecznej jest skierowana książka? 

Dracula zaczyna się zwyczajnie, Johnatan Harker jedzie do Transylwanii, aby pomóc pewnemu hrabiemu w zakupie posiadłości na terenie Londynu. Nikt nie był w stanie przewidzieć, że bogaty Dracula to krwiopijca, a urzędnik w tym przedstawieniu ma nienajlepszą role - ofiary. Jedyne co mogę więc powiedzieć na temat odbiorców to - czytajta sobie jak chceta! 

2) W kilku słowach/przymiotnikach opisz głównego bohatera lub bohatera, który bardzo Cię zainteresował.

Będzie kilka zdań, wybaczcie. Dracula to wampir; niby nie powinnam przybliżać jego postaci, bo to wampir, a tych mieliśmy na pęczki, ale porównywanie kreacji wykonanej przez Stokera, a to co jest choćby w Zmierzchu to jak porównywać gówno i krzesło, obydwa istnieją, jednak nie mają nic wspólnego ze sobą. Dracula jest wyrafinowany, przebiegły, inteligenty, a taki Edward? Bardziej przypomina puchatego króliczka, natomiast Dracula rzeźnika. Jednak oprócz tytułowej postaci zaintrygował mnie również Renfield - pacjent szpitala psychiatrycznego, który był chodzącym wskaźnikiem aktywności hrabiego. Ponadto chętnie zjadał mniejsze formy życia jak muchy, wróble czy pająki. Jedyne co mi w nim wadziło i nie pasowało to wiek. Miał rzekomo 59 lat, więc nagięłam nieco ten fakt, by wyobrażać go sobie jako o połowę młodszego. 

no luknijcie tylko!

3) Zaproponuj nowy tytuł książki lub wygląd okładki 

Gdyby to ode mnie zależało postawiłabym na minimalistyczny wizerunek, gdzie główne skrzypce gra symbolika czyli krople krwi, kły bądź delikatne zarysy zamku. Subtelne nawiązanie do treści zamiast natarczywego zdjęcia, które wygląda tak nienaturalnie jak mutant w stroju baletnicy. Spodobała mi się też okładka znaleziona w internecie. Taka klastyczna, porządna oprawa. 

4) Co wyniosłaś z przeczytanej lektury? 

Moją nieodłączną myślą było ale oni spiep**yli te istoty (w odniesieniu do tego jak wygląda wampir współcześnie).  Pocieszeniem jest to, że wraz z powiększającą się ułomnością wampirów, wilkołaki nie zostały w tyle... Teraz te stworzenia bardziej przypominają nastolatków z problemem agresji niż przebiegłe bestie. Wniosek drugi, pamiętaj, by zamawiać pizzę z duża ilością sosu czosnkowego - tak na wszelki wypadek.

5) Czy jest to pozycja, którą z chęcią byś komuś poleciła? 

Definitywnie tak. Bram pisze niewiarygodnie dobrze i lekko, więc pierwsze kilkadziesiąt stron wręcz przeciekało mi przez palce. Spodziewałam się topornego języka z mroczną historią, a dostałam o dziwo świetny styl pisania (o wiele przyjemniejszy w odbiorze niż ten Conan Doyle'a)  oraz obiecaną opowieść z nutką grozy. Swoją drogą to musiało być w tamtych czasach uważane za demoralizacje. Oglądając jakiś serial, gdzie była postać Stokera poruszono wątek gróźb w jego stronę. Ciekawe czy w rzeczywistości tak było... Wracając do książki, Dracula jest powieścią epistolarną, czyli wszystko opiera się na listach, telegramach i pamiętnikach. W takiej formie czytałam tylko Love Rosie, ale porównanie tych dwóch lektur to droga do niczego. Stoker stworzył historię wielu bohaterów; wampira, jego ofiary, lekarza walczącego z złem, bliskich ofiar oraz nowych rekrutów czyli przyszłych wampirów.  Wszystko spójnie się łączy, choć nie ukrywam, że to ta pierwsza część była dla mnie najciekawsza. Tam wszystko rozgrywało się między dostojnym, tajemniczym hrabią a spanikowanym notariuszem. 

6) Czy utożsamiasz się z głównym bohaterem lub zauważyłaś pewne cechy, które Was z nim łączą?

Jasne! Obydwoje działamy na zasadzie sów, które przez całą noc mają coś ważniejszego do roboty, by nad ranem pójść w kimono i przespać cały dzień. Nie mogę też zaprzeczyć, że obydwoje nie widzimy nic złego w postaciach wampirów - przynajmniej tych na papierze :D 

7) Czy historia przedstawiona przez autora jest wciągająca?

O ile wstęp, który był swoistym poznaniem hrabi bardzo mi się podobał, tak jak momenty przy końcu, które również w dużej mierze opierały się na jego karykaturze, tak w kilku momentach znalazłam też takie ''dłużyzny'' i choć rozumiałam ich sens oraz potrzebę to, jednak odliczałam strony, by ta pewna sekwencja się skończyła. Niemniej jednak uważam Dracule za naprawdę coś wciągającego. 

8) Czy książkę można czytać przez cały rok czy lepiej by się ją czytało latem albo zimą?

Najlepiej to ją się czyta w nocy, wtedy można poczuć nieco takiej grozy. Pora roku nie ma znaczenia. 

9) Twoje pierwsze wrażenie po skończonej lekturze?

W końcu! - to była moja pierwsza myśl, bynajmniej nie przez złą treść, ale inne książki, które zerkały na mnie z regału oraz to, że najczęściej czytałam Dracule z zamykającymi się mimowolnie oczami.

10) Czy książka powinno być top 100? Uzasadnij.

Tak! Początek istnienia w światowej literaturze pojęcia wampir warty jest uwagi; fakt ten dopełnia dobry styl i język, który jest nierozłączonym elementem pióra Brama oraz choćby takie niuanse jak szczypta wierzeń słowiańskich. Na pewno będę jeszcze przez długi czas wspominać tę historię z uśmiechem na twarzy, bo jest dobra, a przyznam, że przez otworzeniem książki nie byłam  ani trochę przekonana. 

To by było na tyle! Oczywiście zapraszam również do Daniela, Moniki i Aleksandry, gdyż na ich blogach są podobne wpisy. Do następnego postu!