Postać, która obrosła mitem - ,,Przygody Sherlocka Holmesa'' Arthur Conan Doyle / Kanony #1

Kanony to nowa akcja prowadzona przez piątkę blogerów o całkiem odmiennych gustach. Szukamy książek, które są w kanonach, tych które każdy książkoholik rzekomo musi znać. Czytamy klasyki literatury brytyjskiej te sprzed stu lat, ale także te, które powstały niedawno. Niejednokrotnie musimy się przeczołgać, pobrudzić i zmęczyć, bo nie są to tylko książki łatwe oraz przyjemne, niektóre muszą być trudne i zupełnie nieciekawe. Obalmy, to co trzeba obalić, a wznieśmy na piedestał, to co stoi na samym dole.

Jak widzicie Kanony to całkiem nowa seria na moim blogu. Nie widziałam czegoś takiego na innych forach, ale też specjalnie nie szukałam. Wraz z Danielem, Karoliną, Moniką oraz Aleksandrą czytamy tzw. klasyki, by później ocenić czy faktycznie na takie miano zasłużyły i czy naprawdę trzeba je znać. Ku mojej ogromnej uciesze pierwsza książka, którą wezmę pod lupę w ramach tej akcji to Sherlock. Jak wiecie postać kocham bezgranicznie, ale co z samym tworem? Tutaj będzie sporo rozkmin na ten temat. Format tego nie będzie typową recenzją, a zbudowany został poprzez pytania (zawsze będą takie same przy każdym obalanym tytule) i odpowiedzi, które z pewnością będą się różnić. To tyle tytułem wstępu.

1) Do jakiej grupy społecznej jest skierowana książka? 

Z góry przyznam się, że nie lubię pytań takiego pokroju i szufladkowania. Nie ma książki tylko dla dorosłych i tylko dla dzieci, a na pewno taką lekturą nie jest Sherlock. Warto jednakże nakreślić w jakiś sposób fabułę, dla tych którzy nie do końca są wtajemniczeni. Przygody Sherlocka Holmesa to zbiór różnych opowiadań; ich liczby określić nie mogę, ze względu, iż w każdym zbiorze jest ona różna. Mój egzemplarz z biblioteki ma stron ledwo ponad 150, a ten kupiony, najnowszy już ponad 400. Różnica spora. W każdym razie Holmes wraz z Dr Watsonem rozwiązują szereg zagadek pozornie nie do odgadnięcia. Pomagają wtedy kiedy policja z Scotland Yardu nie daje już rady. Jest to więc typowy kryminał czy powieść detektywistyczna (w końcu mamy detektywa-konsultanta). 

2) W kilku słowach/przymiotnikach opisz głównego bohatera lub bohatera, który bardzo Cię zainteresował.

Dupek, arogant, ignorant... Nie wiem czy takim opisem kogokolwiek zainteresuje, ale taki właśnie jest Sherlock. Przy tych wszystkich złych cechach jest również piekielnie inteligenty i do bólu charyzmatyczny - to opis, który mogłam wyegzekwować po serialu, który naprawdę polecam obejrzeć. W książce jednak dalej jest typem samotnika, ponownie inteligenty do rozpuku, ale wydaje się nieco bardziej ludzki, a mniej ekscentryczny. 

3) Zaproponuj nowy tytuł książki lub wygląd okładki. 

Zadanie bardzo trudne, bo Przygody Sherlocka Holmesa mają już mnóstwo opraw graficznych i nawet nie wiem co ja chciałabym na owej okładce zobaczyć. Kiedy jednak puszcze wozy fantazji to rysunek Sherlocka odwróconego tyłem (obowiązkowo w płaszczu), dym z fajki, a w tle dorożki oraz charakterystyczne budynki Londynu to mogłoby być coś naprawdę ładnego *_* 

4) Co wyniosłeś/aś z przeczytanej lektury? 

Bardzo, bardzo trudne pytanie... Sherlock nie jest książką, gdzie morał tak o sobie leży i tylko głupiec go nie zauważy. Jest jednak kilka dobrych sentencji, które można rozważać, np. ,,Pamiętajmy o logice. Tam, gdzie jej brak, należy doszukiwać się podstępu''. Jeden wielki morał tej serii to - fakty są najważniejsze. Czasami podrzucane są jeszcze jakieś kąski, to o kobietach i ich naturze, to o zawiści ludzkiej, jednak zawsze giną w tłumie.

5) Czy jest to pozycja, którą z chęcią byś komuś polecił/a? 

Fani kryminału, wiadomo. Trzeba jednak przyznać, że jest to kryminał dość specyficzny i nie każdemu przypadnie do gustu. Nie jest to powieść, gdzie można ''obstawiać'' podejrzanych. Pole manewru dla naszych wyobrażeń i przypuszczeń jest niewielkie. Jedyne na co się nastawia cała ta machineria to podziwianie mistrza dedukcji. 

6) Czy utożsamiasz się z głównym bohaterem lub zauważyłeś/aś pewne cechy, które Was z nim łączą?

Całkowicie nie, jesteśmy wręcz przeciwieństwami. Przejawiam raczej większą wiedzę w przedmiotach humanistycznych, a on w ścisłych. Nie mam na pewno tak opanowanej zdolności dedukcji i jest jeszcze tysiąc innych cech, które nas dzielą.

7) Czy historia przedstawiona przez autora/kę jest wciągająca?

Tak, ale nie w dużym stężeniu. Nonsens - mogłoby się wydawać, ale to prawda (w moim wypadku). Przygody Sherlocka Holmesa czytałam raczej z doskoku, przerywając ciąg lekkich młodzieżówek. Historie są naprawdę ciekawe i niecodzienne, ale przeszkadza mi fakt, że zabójcy rzadko kiedy widoczni są na początku. Zazwyczaj nie można też samemu dojść do jakichkolwiek wniosków, a tego nie lubię. Wole by na końcu fabuła ''strzeliła mi plaskacza'' za to, iż pominęłam oczywiste fakty. 

8) Czy książkę można czytać przez cały rok czy lepiej by się ją czytało latem albo zimą? 

To w dużej mierze zależy od czytającego. Ja uwielbiam lekkie młodzieżówki na lato, a coś cięższego na jesienne, zimowe dni. Sherlocka poleciłabym zdecydowanie na jesień albo właśnie zimę, kiedy czyta się przy pachnącej choince i migoczących lampkach. Czasami trzeba mocniej wytężyć umysł i się skupić.

9) Twoje pierwsze wrażenie po skończonej lekturze? 

Właściwie nie wiem co powinnam napisać... To kolejna książka Doyle'a, którą czytam i przyzwyczaiłam się do pewnego schematu, monotonni. Opowiadania za każdym razem są inne, ale jednak format cały czas ten sam więc specjalnych wrażeń po lekturze nie mam.

10) Czy książka powinno być top 100? Uzasadnij.

W top 100 - pewnie. Jako klasyk, który każdy musi znać - niekoniecznie. Uważam, że postać Sherlocka wypada kojarzyć, bo bądź co bądź zagnieździł się on w popkulturze. Natomiast czytać całej serii nikomu nie będę kazała, gdyż to lektura nie dla każdego z różnych powodu: specyficznej formy, gdzie niektóre fakty są nam nie znane, język nie jest tak błahy jak to bywa w książkach, a opowiadania nie potrafią tak mocno wstrząsnąć czytelnikiem.

Reasumując nie odradzam książki, bo przetrwała tyle lat i nadal ma swoich fanów, ale też nie mogę powiedzieć, że jest dla mnie niezaprzeczalnie czymś wspaniałym, bezbłędnym i obowiązkowym. Uwielbiam ten tom za bohaterów i ich kreacje, ale cały czas nie jestem faworytką narracji, gdzie nie można obstawić zabójcy. Po prostu nie do końca mój typ powieści. Zastanawia mnie co wy sądzicie o Sherlocku, jego kreacji w filmach oraz serialach, ale także pierwowzorze. Chętnie podyskutuje!