,,Krwawy doping'' Maribel Medina

Przyprawiająca o zawrót głowy podróż do świata dopingu i nielegalnego handlu lekami wśród elit sportowych.   

Thomas Connors, przystojny agent Interpolu odbiera telefon od dawnej ukochanej, która prosi go o pomoc w sprowadzeniu do Irlandii zwłok córki, młodej lekkoatletki, zmarłej nagle z ośrodku sportowym w Les Diablerets w Szwajcarii. Poznana na miejscu lekarka sądowa Laura Terraux zwraca jego uwagę na serię podobnych, niewyjaśnionych zgonów. Wspólnie rozpoczynają śledztwo, które doprowadza ich do mrocznego świata dopingu i nielegalnego handlu lekami. Czy Thomas i Laura skazani są na porażkę w walce z potężnym i nieuchwytnym przeciwnikiem? Czy uda im się przezwyciężyć własne demony? Czy sportowcy zdołają się oprzeć pokusie zwycięstwa za wszelką cenę?

Brak intrygującego opisu to coś czego na pewno nie mogę zarzucić tej książce. Maribel rzuca nas w wir zdarzeń, bez żadnego wyjaśnienia czy wstępu. Trochę to przypomina moje odpowiadania, gdzie często stosuje taki zabieg. Akcja powieści jest wielowątkowa, gdyż co rozdział poznajemy innego bohatera, a ich losy nawzajem się przeplatają. Takie zagranie ze strony pisarki pobudza ciekawość czytelnika, gdyż wszystko rozwija się na wielu płaszczyznach, które dopiero z czasem zaczynają się ze sobą łączyć i tworzyć jedną spójną całość. Niestety taka wielowątkowość z upływem czasu pozbawia nas jakiegokolwiek zaskoczenia.

- Nie opowiadaj głupstw, George. Życie to coś więcej niż jedzenie, praca i chodzenie w soboty z żoną na koncerty.

Jedną z kluczowych i ważniejszych postaci jest wspominany wyżej Thomas Connors, czyli bohater tak płytki jak brodzik. Traktuje kobiety w sposób protekcjonalny, sprowadzając ich role do jego pociech erotycznych. Facet tkwi w związku bez zobowiązań, jednocześnie uparcie twierdząc, że chciałby znaleźć miłość. To nie koniec złych wiadomości, bo autorka postanowiła poczęstować czytelnika ''pikantnymi'' szczegółami ich wyjść, a wyglądało to mniej więcej tak, że wychodzili do drogiego klubu, gdzie wpuszczano wyłącznie samotne kobiety lub pary; nigdy nie samotnych mężczyzn. Dziewczyny ubrane były najczęściej jedynie w stringi, wokół tańczyły panie w klatkach (jak to ujęła Maribel), w jednej z przydzielonych sal uprawiano grupowy seks, a na środku pomieszczenia stała nachylona do przodu kobieta, za którą czekał rządek mężczyzn... Chyba nie muszę tłumaczyć po co. 

-Bez obietnic, bez zobowiązań, bez...
-Bez miłych gestów - przerwała. 
-Jeśli chcesz to zdefiniować w ten sposób, w porządku - powiedział i ruszył w stronę łazienki.

Reszta bohaterów nie jest lepsza. Pierwsza miłość Thomasa - Maire - to kobieta nijaka. Niby boli ją serce po stracie dziecka, do tego stopnia, że nie może sama zająć się wszystkimi rzeczami związanymi z jej pogrzebem, ale z drugiej strony po owej uroczystości  na zaproszenie Tommiego na piwo reaguje słowami ,,nie powinnam''. To wyglądało tak jakby zwyczajnie miała na to ochotę, ale bała się co inni pomyślą! Oczywiście, ostatecznie poszła z naszym superbohaterem.  Laura, lekarka sądowa nie jest, aż tak irytująca, ale jej ciągłe ,,ukłucie w żołądku'' albo ,,w klatce piersiowej'', gdy pomyśli o potomstwie lub zobaczy dziecko także dawała się we znaki. Miałam taką ochotę potrząsnąć nią i powiedzieć ,,Kobieto ogarnij się!''.  Muszę jednak przyznać, że okazała się jedyną postacią, którą zdołałam naprawdę obdarzyć sympatią, a z czasem nawet jej chęć macierzyństwa przestała być uciążliwa. 

Dobrzy zawsze wygrywają, a źli w końcu płacą za swoje niegodziwości.

Przysłowiową wisienką na torsie wśród tych wszystkich postaci jest Hugo oraz Frank. Dwoje przyjaciół czerpie radość z sypiania z różnymi, specjalnie wynajętymi dla nich kobietami. Ponad to mówią o takich bredniach, że głowa mała! Oczywiście podam przykład ,,Bardzo kompetentne jak na modelki. Nie sądzisz? - zapytał Hugo podejrzliwie.'' No błagam, średniowiecze już minęło. Teraz ludzie nie karmią się nawzajem takimi stereotyperami. Chyba jeszcze nigdy nie spotkałam się z tak papierowymi postaciami. 

Powiedział sobie, że w życiu chodzi o to by jak najdłużej pozostać wiernym temu, czego się zostało nauczonym.

Do setnej strony nie dzieje się właściwie nic, oprócz wyjść Thomasa i jego partnerki na imprezy oraz kolację. Dopiero przy tej wspomnianej setnej stronnicy autorka dzieli się rąbkiem tajemnicy, jednak nie myślcie sobie, że jest  to choćby zaczątek naszej sprawy kryminalnej. Oczywiście, że nie! Chodzi przecież o głównego bohatera i jego starą miłość. Rzekoma tajemnica jest tak łatwa do odgadnięcia, że gdy tylko o tym przeczytałam wiedziałam jaki będzie finał tych osobistych rozterek. 

- Pajac z ciebie.- Nie mogę się powstrzymać, żeby cię nie naśladować.

Sam aspekt sprawy kryminalnej jest ciekawy, gdyż nigdy wcześniej nie widziałam książki o dopingu wśród sportowców i całej sztucznej otoczce wokół mistrzostw czy olimpiad.  Autorka całkiem sprawnie opisała cały ten mechanizm, ukazując, że za tym oszustwem nie stoi kilka pojedynczych osóbek, a cała plaga ludzi doszukujących się szybkiego zarobku w takich działaniach. 

- Sport został połknięty przez rynek, oglądamy coraz mniej talentu i wysiłku. To era technologii i widowiska. Żegnaj, etyko!

Wiem, że bardzo marudziłam podczas tej recenzji, ale po tak spektakularnym opisie oczekiwałam czegoś ,,woow''. Ostatecznie książka nie była tak zła jak After czy Grey, aczkolwiek ci bohaterowie... Uggg, fatalni.  Sama Maribel częstowała nas bardzo często przydługimi opisami, a końcówka sprawiła, że miałam ochotę cisnąć książką o ścianę. Właściwie nie wiem do końca czy Thomas się ogarnął i przestał być największym dupkiem w wszechświecie czy jednak dalej nim jest i z całych sił mogę go nienawidzić. Nie polecam wam tego tytułu z kilku prostych powodów, które wymieniłam powyżej. Ciekawy temat niestety nie wystarczy, by książka stała się fantastyczna i warta przeczytania.