,,Ugly love'' Colleen Hoover

Tate i Miles mają między sobą układ, który ogranicza się  jedynie do seksu, a zasadą pilota jest ,,Nigdy nie pytaj o przeszłość i nie oczekuj przyszłości''. Dziewczyna próbuje pogodzić się z traktatem, lecz w rzeczywistości cały czas żywi nadzieję, iż ich wieczorne schadzki zamienią się w coś więcej. ,,Tej powieści się nie czyta, tylko przeżywa – całą sobą, sercem i duszą, a po zakończeniu nic już nie jest takie samo'', a przynajmniej dostajemy takie zapewnienie czytając opis książki. 

Dziś będzie trochę nietypowa recenzja bo jest to pierwsza książka, którą recenzuje po tak sporym czasie od przeczytania (w tym wypadku przeczytałam ją już w maju).

Styl i sposób pisania:
Narracja pisana jest formie pierwszoosobowej, co akurat w tej książce nie jest jakimś wielkim atutem. Jeśli ktoś czytał książki Hoover to wie, iż ta autorka bardzo często wprowadza retrospekcje, tak samo było w tej książce. Poznajemy nastoletnie lata Milesa własnie za pomocą takich wspomnień. Sam język nie jest specjalnie górnolotny, ale nie przyprawia też czytelnika o zażenowany uśmiech, gdy czyta tę książkę.

Bohaterowie:
Postaci tak naprawdę mamy nie wiele - trochę szkoda - gdyż wszystko toczy się wokół Tate i Milesa. Archer wykreowany jest na faceta, który przyciąga swoją aurą tajemniczości. Oczywiście ma nienaganny wygląd, wspaniałe mięśnie i czarujące spojrzenie (trochę 'zaleciało' Greyem):
•,,[...] Są najczystszymi niebieskimi oczami, jakie kiedykolwiek widziałam.''
•,,Jego oczy są tak jasnoniebieskie, że prawie bezbarwne. Dalej się na niego gapię, niemalże oczekując, iż zobaczę falę, jeżeli patrzeć wystarczająco blisko. Mogłabym powiedzieć, że są tak czystego błękitu jak wody Morza Karaibskiego, ale właściwie nigdy go nie widziałam, więc nie mogę wiedzieć.''
•,,Facet rozkładający pranie, podczas obnoszenia się ze swoim absem oraz w dodatku będący pilotem, robi piorunujące wrażenie.'

Tate również musi być istną miss. Na dodatek bardzo dużo pracuje przez co jest zmęczona, ale jakoś nigdy z tego powodu nie zrobiła sobie wolnego czy po prostu przerwy od Milesa. Jest to postać nieco przerysowana, wykreowana na prawie idealną/mało realną.  

Spotkałam się z wieloma opiniami moich znajomych, że bohaterzy przypominają parę z erotyku ,,50 Twarzy Greya''.  Brakowało tu tylko wewnętrznej bogini Tate!

Ogólne wrażenie:
Na początku muszę z szczerym żalem przyznać, że przez pierwsze sto stron przeszłam z niechęcią. Wszystko było nudne, schematyczne, a główna bohaterka mimo, iż wiedziała, że źle postępuje i tak pchała się w ten układ jak tylko mogła. Nie irytowała mnie tak jak Tessa z After, ale jednak nie była na tyle ciekawą postacią by czytać o niej przez te wszystkie strony. Myślałam już, że nic dobrego w tej historii mnie nie spotka. Cały czas musiałam tylko czytać coś pokroju tego: ,,Coś dziwnego dzieję się w mojej piersi. Trzepotanie, coś a'la trzepotanie. Nienawidzę go, bo wiem, co oznacza. Oznacza, że moje ciało naprawdę zaczyna lubić Milesa'' lub tego ,,Miles jest teraz w pełni ubrany. Wkłada buty, a ja obserwuje go, jakbym była w teatrze, a on główną atrakcją''. Pan Archer wówczas zjawiał się i znikał, a retrospekcje z jego życia były krótkie, a momentami także niepotrzebne. Czytając takie wypociny przez niemal połowę książki ma się chęć odłożenia jej na bok, czyż nie? Jednak po tych stu stronach czytałam wszystko jednym tchem, chciałam jak najszybciej poznać koniec mimo, iż był on bardzo przewidywalny.

Podsumowanie:
Nasza zdania bardzo się pokrywały mimo różnic, które nas dzielą. Nie spodziewajcie się więc wspaniałej literatury, która odmieni wasze życia. Dla mnie książka przez połowę była nudna i mało interesująca, dopiero po stu stronach jej akcja jakoś się rozkręciła i mnie zainteresowała. Jest to idealna książka dla osób, które chcą zrobić sobie przerwę od tematów ciężkich, a przeczytać coś lekkiego co nie zajmie im dużo czasu. Jestem w stanie stwierdzić, iż jest to książka Colleen, którą najmniej polubiłam. Ponad to uważam, że książka jest beznadziejna dla osób, które pierwszy raz mają się spotkać z literaturą Hoover, bo ja zapalona fanka wybaczę jej więcej niż np. Monika, która po przeczytaniu tej historii zastanawiała się skąd wziął się ten cały fenomen i wcale jej się nie dziwie.