Klątwa drugiego tomu / ,,Ukryta łowyczni'' Danielle L. Jensen

Pamiętacie jak jeszcze w lipcu wychwalałam pierwszy tom trylogii ,,Klątwa''? Jeśli nie to miejcie to na uwadze, gdyż pierwsza część ma swój niezaprzeczalny klimat, bohaterowie potrafią być uszczypliwi, a humor sarkastyczny. Czytając tom drugi zastanawiałam się, gdzie oni wszyscy się podziali?! W każdym razie zapraszam na recenzję bez spoilerów.

Tristan to troll, a zarazem przyszły dziedzic tronu choć i to nie jest teraz pewne. Natomiast jego wybranka Cécile jest człowiekiem. Obydwoje muszą przetrwać próbę czasu i odległości, walczyć ze swoimi wrogami, czasami znosić upokorzenia, a przy tym pamiętać, że muszą znaleźć potężną czarownicę - Anushkę - która nałożyła na gatunek młodzieńca klątwę.

Mój pierwszy zarzut i pytanie to, gdzie podział się kurna ten klimat?! W pierwszym tomie wszystko było po trosze tajemnicze, po trosze mroczne, a do tego z dozą fantastyki. Tutaj większość akcji rozgrywała się na terytorium ludzkim, w zwyczajnym świecie i nad tym ubolewam. O wiele bardziej wole miasto Trollus. Było ciekawsze, gdyż tam co moment zrywa się pakty i zakłada nowe sojusze. Mieszkańcy co chwilę zmieniają obiekt swojego poparcia, a poza tym... magia. Tristan robi jajecznice używając czarów, więc wszystko jest od razu jakieś barwniejsze. *Mówi to osoba nie lubiąca fantasy*

Cécile często mnie irytowała, choć nie zmieniła swojego zachowania diametralnie. Dalej była tą samą zdeterminowaną dziewczyną, jednak momentami nie mogłam zrozumieć jak w jednej chwili do przesady myśli logicznie, a w drugiej gotowa jest postawić na równi życie tysiąca trolli i swojej przyjaciółki.  Raczej jej rozmyślania  na temat ukochanego były bardziej irytujące niż ona sama. Nawiasem mówiąc te marne wzdychania przypomniały jakiś serialowy tasiemiec, w którym tysięczny raz wałkuje się to samo.  Ogarnijcie sytuacje, Cécile wraca do rodzinnej wioski i nagle przedstawia swojej rodzinie Tristana mówiąc  "To mój mąż". No kurde, co to miało być?! Nikt nie wie, że ta się pojawi, jest cała w krwi i tak sobie przedstawia ojcu chłopaka. Serio?

Poza tym za dużo tam było głównej bohaterki. Co mnie obchodzi czy jej cycki potrzebują wypchania czy nie? Wolałabym czytać o trollach, bo nie oszukujmy się to one przyciągają czytelników do tej trylogii. Nurtuje mnie też narracja. Niby samego Tristana jest więcej niż w poprzedniej części, jednakże dalej wygląda to tak, że w najlepszym wypadku na jego jeden rozdział przypadają jej dwa. Sam książę też trochę utracił fason; nie całkowicie i nie jak nasza mis pomarańczy, lecz brakuje mi tej krzty sarkazmu, który czasami się przebijał w jakiś rozmowach, ale bardziej przypominał żarzący się węgielek niż prawdziwy ogień będący obecny w poprzednim tomie. Chociaż trzeba przyznać, iż jego zachowanie było cały czas spójne. Nie mogę go posądzić o niewytłumaczalne skoki testosteronu czy coś w tym rodzaju. Cały czas był Tristanem de Montigny co sprawiało, że odliczałam strony, aż w końcu nadejdzie kolej na rozdział z jego perspektywy. 

Wątek główny czyli poszukiwania Anushki - złej czarownicy, która uwięziła trolle to największe rozczarowanie roku. Ja po PIERWSZYM tomie przypuszczałam jakie może być rozwiązanie, ale miałam nadzieję, że autorka tylko mnie zwodzi i punkt kulminacyjny będzie warty głośnego wooow. Tym czasem wyszedł klump oprawiony w ładną ramkę. Żenada na kółkach, bo inaczej nie wiem jak nazwać coś tak fatalnego. 

Za to poboczne perypetie - wątek miłosny już od pierwszej części mi się nie podobał; wtedy zbyt przytłaczał wszystko inne. Tym razem uniesień miłosnych jest niewiele, ale dalej nie uważam tych randek za zbyt udane. Są... w sumie nijakie. Kłócą się, bo on chce ochronić ją przed całym światem, a ona nie pozwoli na narażanie bliskich. Później ze łzami się godzą i... koniec. Szczerze mówiąc byłabym zadowolona, gdyby ktoś trzasnął ją kamieniem, a troll był jedynym głównym bohaterem.

Tutaj poległo też wydawnictwo. Tłumacz w niektórych zdaniach piesze tak dziwacznie, że idzie się pogubić. Korekta również leży i kwiczy. "Dwu" zamiast "dwóch" czy "marznący deszcz". Poza tym było tam jeszcze kilka innych potknięć, niby były małe, ale kiedy zaczynają się one kumulować to każdy kolejny błąd staje się niedoniesienia.  

Aby nie było samego marudzenia o tym jak okropną męką było czytanie tego tomiska (bo wcale nie było to taką karą) znalazły się też plusy. Na pewno pod względem fabularnym wszystko okazało się spoiste. Często wydarzenia z ,,Porwanej pieśniarki'' miały swoje odbicie w tej pozycji. Co ukazuje tylko, że Danielle dba, by każdy szczegół był dopracowany, a świat przez nią wykreowany rządził się żelaznymi zasadami. Nie jak w ,,Pamiętnikach wampirów'' gdzie jednego dnia można być wampirem, a drugiego czarownicą. Poza tym chciałam jeszcze napomnieć o postaciach drugoplanowych. Chris z początku przyjaciel jedynie Cécile, a później także jej chłopaka świetnie umilał czas, a szczególnie będąc sam na sam z Tristanem. Wtedy obydwoje pozwalali sobie na jakieś przytyki, co było miodem na moje serce. Podobnie z przyjaciółką Cécile, czasami denerwowała swoim obrzydzeniem w stosunku do trolli, ale robiła więcej pożytku niż szkody. Reszta postaci raczej wyszła bardzo jednowymiarowa. Musieli być albo dobrzy, albo źli. Żadnej większej głębi (z jednym wyjątkiem). 

Sama końcówka utworu była dość przeciętna, bo toczyła się wokół Anushki i jej planu odnowienia klątwy,  ale to co mi się spodobało to ostatni rozdział. Nie był on wybitny ze względu na wydarzenia, ale zwiastował, że w trzeciej części pojawi się o wiele więcej fantasy. Wyczuwam też smoki, elfy i inne stworzenia, o których z pewnością jeszcze nie mam pojęcia. Co jakoś mnie udobruchało, by spojrzeć na ostatnią część cyklu w miarę przychylnie i może z nutką nadziei.

O ile po pierwszym tomie byłam gotowa polecić tę trylogię każdemu, tak teraz mam zawahanie. Ja zazwyczaj nie przewiduje zakończeń książek, lecz te macie podane na tacy już w części pierwszej, a w drugiej po prostu czytacie jak przez 400 stron bohaterzy są nieudolni, by pojąć prawdę. To taki szum wokół niczego i zaledwie okruszyny dawnego klimatu. 

Podstawowe informacje:
Tytuł: Ukryta łowyczni 
Tytuł oryginalny: Hidden Huntress
Autor: Danielle L. Jensen
Liczba stron: 510
Rok wydania: 2016
Wydawnictwo: Galeria książki
Tłumaczenie: Anna Studniarek
Ocena: 5/5,5