Czytanie w myślach: wada czy unikatowa zaleta? / ,,Nawet o tym nie myśl'' Sarah Mlynowski

Grupa uczniów przechodzi rutynowe szczepienie przeciwko grypie. Ot tak, zwykła procedura. Wchodząc do gabinetu pielęgniarki nie wiedzą, że ściągnie to na nich pasmo kłopotów takich jak czytanie w myślach. Będą słyszeć listę zakupów swojej mamy, sprośne myśli pielęgniarki, albo kąśliwe uwagi wszystkich dookoła na temat własnych gabarytów. Kłamie stanie się w niektórych przypadkach niemal niemożliwe, a ściąganie na sprawdzianach nadzwyczaj proste. Niektórym przyniesie to wyłącznie nieszczęście, inni rozkwitną dzięki tej umiejętności na nowo. 

Byłam przekonana, że ,,Nawet o tym nie myśl'' będzie zwykłym przerywnikiem od cięższych lektur, miłą chwilą wytchnienia, ale już przy osiemdziesiątej stronie zaczęłam wczuwać się w role bohaterów i autentycznie im współczuć. Nie było tak jednak od początku, bo pierwsze kilkadziesiąt stron jest (trochę przydługim) wprowadzeniem do właściwiej akcji, gdzie poznajemy grupę osób o rozmaitych osobowościach. Dla przykładu mamy tu Edwarda, który jest fanem krwiopijców, Oliwie  hipochondryczkę, bądź Coopera (swoją drogą cudowną postać!), który jest  uroczym chłopakiem, wiecznie się spóźniającym, lubiącym śpiewać, a w domu bawiącym się z swoją siostrą w Spidermana. Cud chłopak, mówię wam!

Bohaterów jest tu sporo i to jest minusem. Pokazanie rozmaitych osobowości było dobrym pomysłem, ale tych osób pojawiło się jednak za dużo. Niektóre spokojnie można by było wykreślić, bo i tak mało wnosiły do treści, a trudno było je wszystkie zapamiętać. Tym bardziej, że większość z nich nie posługuje się imionami, a ksywkami. Nie zmienia to faktu, że każdego polubiłam w większym lub mniejszym stopniu. Można by było powiedzieć, że są to schematyczne postacie i były momenty, w których tak myślałam, w końcu Sarah zaprezentowała nam damsko-męską przyjaźń, gdzie jedna ze stron zakochana jest w drugiej, uczennice cały czas piłującą paznokcie, nieśmiałą i bojaźliwą Olivie, typowego napaleńca albo Pi, która pragnie być we wszystkim najlepsza. Nie spodziewałam się, aby ta grupka osób mnie zaskoczyła, ale tak się właśnie stało! Cieszę się też, że te postacie zachowują się tak jak na nastolatków przystało. Nie są, ani super-hiper silni jak Herkules, bez zmazy strachu jak Superman, nie są też tak inteligentni jak Sherlock (byłabym wtedy publicznie obrażona na autorkę),  ale nie są przygłupi jak banda goryli. 

-Cały mój świat się rozleciał. Olivia podeszła krok bliżej niego. Ale nie z powodu telepatii. Cały twój świat już i tak się rozpadał. Tyle tylko, że sobie tego nie uświadamiałeś.

To lektura z humorem czyli taka, którą lubuje (jest ktoś kto nie lubi śmiesznych dialogów?). Postacie w związku z zaistniałą sytuacją muszą się zmierzyć z różnymi przeszkodami. Czasami zwyczajnie usiłują ukryć to o czym myślą, a innym razem muszą wysłuchiwać niecenzuralnych myśli swoich rodziców. Wszystko to doprawione jest żartobliwymi uwagami. 

Język jest lekki, ale nie infantylny czy dziecinny. Całość zawiera sporo dialogów (tych wypowiedzianych na głos lub tylko w myślach) więc twór czyta się niezwykle szybko. Ja sama przeczytałam go (jeśli mnie pamięć nie zawodzi) w dwa dni, choć gdybym porządnie przysiadła wystarczyłby jeden. 


Fabuła bardzo mi się spodobała, chociaż autorka mogłaby lepiej wyważyć natężenie akcji, bo początek nie tyle co zanudza, ale nie wciąga. Za dużo tłumaczeń, opisów, wprowadzeń... Jednakże wracając do pomysłu. Telepatia osadzona w normalnym życiu? Tego jeszcze nie serwowali, a każdy nowy motyw czytam z ogromnym zapałem, bo odgrzewanych kotletów nie lubię. Szczególnie uczulona jestem na nie w młodzieżówkach, bo tam jest ich za dużo. Nie zdzierżyłabym  kolejnego mdłego romansu.  Książka Sarah zdecydowanie nie należy do usypiających powieści, lecz jest głównie o miłości. Co mnie nieco zdziwiło, bo spodziewałam się raczej historii o przyjaciołach, bez randek i zaprzątania sobie głowy chłopakami.

Wątki miłosne nie były przesłodzone, co niezmiernie mi się podobało, a wielu parom kibicuje z zaciśniętymi  kciukami. Choć autorka koncentrowała się głównie na miłostkach nastoletnich, zahaczyła również o związek długoletni, gdzie małżeństwo od dawna nie wie co zrobić, zdradzają się i przestają czuć do siebie to co niegdyś.  Sarah przekazała tu kilka rad, których należało szukać pomiędzy wierszami. Takie sentencje można by było skrócić do kilku prostych zdań; ,,szczera rozmowa zawsze pomoże'', ,,pozory mylą'' czy znane ,,kłamstwo ma krótkie nogi''.  

Oto nasza historia. Tak właśnie z naszej grupy zrodziliśmy się my. I tacy właśnie obecnie jesteśmy. Kiedy stanowi się grupę, w której wszyscy wzajemnie słyszą swoje myśli, granica pomiędzy ja a my jakoś się zaciera.

Reasumując, jest to lekka, ale nie ogłupiająca pozycja. Z ciekawymi, bardzo różnorodnymi osobami, którym szczerze się współczuje.  Na początku było nijak, w środku nie rozumiałam jak ktoś wykrzesał z tej fabuły więcej niż jedną książkę, ale każda przewracana strona sprawiała, że coraz bardziej zaprzyjaźniałam się z bohaterami.  Polubiłam ich i teraz najchętniej dorwałabym się do kontynuacji, by zobaczyć jak potoczą się dalsze losy moich ulubionych i mniej lubianych postaci. Powiedzenie ,,nawet o tym nie myśl'' jeszcze nigdy nie było tak dosłowne. Ta książka to bardzo zasłużone 9/10.

Za książkę dziękuje księgarni Pan Tomasz.