,,Nick i Norah. Playlista dla dwojga.'' Rachel Cohn oraz David Levithan

Nick gra w zespole rockowym, lecząc tym samym złamane serce po tym jak jego dziewczyna nagle go rzuciła, bez słowa wyjaśnienia. Norah również przeżyła zawód miłosny. Pozornie tych dwoje nie łączy nic poza gustem muzycznym, jednak ich przypadkowe spotkanie kończy się szaloną pierwszą randką, która ma szansę zmienić życie obojga...

Fabuła:

,,Nick i Norah. Playlista dla dwojga.'' to książka, od której nie oczekiwałam za wiele. Miała być lekkim  czytadełkiem na jeden wieczór z ciekawym wątkiem romantycznym; czyli idealna lektura na lato. Nie mogę więc narzekać, bo właśnie to dostałam. Nie jest to nic nadzwyczajnego, ale należy pamiętać, że młodzieżówki romantyczne zazwyczaj takie są. Wszystko dzieje się wciągu kilkunastu godzin. Nick poznaje Norę, zaczynają się dobrze dogadywać, poznają swoje poglądy, a między nimi pojawia się kilka rozmaitych zawirowań, których się nie spodziewałam.

Wiem, że to dziwne pytanie, ale czy miałabyś coś przeciwko udawaniu mojej dziewczyny przez następnych pięć minut?

Bohaterowie:

Mogę przyznać, że postacie są tak dobrze wykreowane na ile pozwalała na to akcja, która dynamicznie się zmienia. Nick nie jest typowym macho. Jest spokojny, wrażliwy, a przy tym piszę całkiem dobre piosenki. Norah również jest niczego sobie. Nie jest to irytująca dziewczyna, których mamy całkiem sporo w książkach (np. Tessa - ,,After'' czy Eadlyn - ,,Następczyni''). Może i momentami jest nieporadna, w efekcie czego ucieka jak myszka przed wielkim czarnym kocurem, ale przez to można w jakiś sposób się z nią utożsamić; odnajdujemy w niej prawdziwą osobę, którą spokojnie można by było przenieść do życia realnego. Obydwie postacie emanują poczuciem humoru, dzięki któremu wielokrotnie można się pośmiać. Mamy jeszcze kilka bohaterów pobocznych; Caroline - ta dziewczyna ma na drugie imię impreza - oraz przyjaciela Nicka -geja. Oprócz tego pojawia się była tytułowej postaci, która nawet podczas związku z nim sypiała z innymi mężczyznami oraz były Norah; zaborczy i dominujący Tal.

-Przestań kotku - Tal nachyla się nad nią, ale ona wciska się w siedzenie. Czuję, że Scot zaraz coś powie, ale go uprzedzam.
-Stary,  k o t e k  wlazł na płotek - mówię. - Spieprzaj z mojego samochodu.

Styl pisania: 
To jest miejsce, w którym nieco mogę wylać swoje żale. Nie czytałam dzieł Rachel ani Davida, więc nie wiem kto tu bardziej zawinił, ale w pewnych momentach coś zgrzytało. Narracja jest prowadzona dwutorowo i wszystko by było w tym okey, ale momentami występowały pewne niedociągnięcia. Nick kończył swoją opowieść w momencie, gdy jechał już samochodem, po czym Norah zaczynała od tego, że wsiadają do auta. Momentami brakowało tu jednego ciągu i dynamiczności. Bywało również tak, iż przeszkadzały mi to w jakiej ilości pisarze bombardowali mnie zagranicznymi nazwami, lecz trzeba zdawać sobie sprawę z tego sięgając po tę książkę. W końcu jest ona o muzyce i rozmaitych tytułach piosenek, a te oczywiście są po angielsku.

-Kim jest Jessie?
-To moje yugo.
-Twoje auto ma imię? Błagam, mam nadzieję, że nie jesteś jednym z tych kolesiów, którzy nadają imiona swoim penisom.
-Niestety jeszcze nie znalazłem dla mojego odpowiedniego przydomka. Pozostaje nieszczęśliwie bezimienny. - Chłopak patrzy na swoje krocze, po czym zerka na mnie. - Ale jeśli przyjdzie ci do głowy coś chwytliwego, daj znać. Myślałem o czymś egzotycznym, w stylu Julio.

Podsumowanie: 
Jest to historia, którą każdy pochłonie raz dwa. Co nie znaczy, że od razu o niej zapomni. Tak jak podkreślałam książka spełnia się idealnie dla osób poszukujących czegoś, przy czym mogły by się odprężyć oraz zrelaksować. Ja jako miłośniczka młodzieżówek oraz wszelkich romantyków - chociaż nie tych po brzegi tandetnych - będę z uśmiechem wspominała chwilę z tą książką i na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Życie każdego człowieka to osobna opowieść.

PS. Książka doczekała się swojej ekranizacji, ale zanim po nią sięgnięcie zalecane jest przeczytać pierwowzór, ponieważ - moim zdaniem - obsada aktorska nie jest tą, która wytworzy się w waszej głowie.

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuje wydawnictwu Bukowy Las.