Co denerwuje mnie w powieściach [porozmawiajmy o książkach].

Książki są niezwykłym darem ludzkości, otwierają głowy i sprawiają, że potrafimy dostrzec więcej niż otaczający nas świat. W jednej chwili możemy czytać o narkotykach, więzieniu i chorobach psychicznych, a w drugiej o bezkonfliktowym życiu  nastolatki, która właśnie doświadcza przysłowiowych ,,motylków w brzuchu''. Z roku na rok powstaje coraz więcej pozycji literacki, przez co biblioteki - zarówno te publiczne jak i prywatne - owocują w wyrafinowane dzieła sztuki, ale także w jedyne w swoim rodzaju gnioty. 

NIEWYKORZYSTANY POTENCJAŁ

Zaczynasz czytać pewną książkę, nic o niej nie wiesz, ale od pierwszych stron  fabuła wydaje ci się oryginalna. Nutka świeżości pośród wszystkich lektur, które pisane są tak by podporządkowywały się pod czytelnika. Podświadomie wierzysz, że ta historia może stać się hitem i czekasz na rozkręcenie się akcji. Przewracasz kolejne strony, wzdychając z irytacją mimo zdenerwowania nie poddajesz się, aż w końcu docierasz do ostatniej strony i zdajesz sobie sprawę, że autor zapomniał, by rozwinąć swój pomysł... Nie wiem czy ktoś z was tak miał. Jeśli tak to niech przybije ze mną wyimaginowaną piątkę!

IRYTUJĄCA GŁÓWNA BOHATERKA

Nie wiem czy to kwestia mody czy po prostu ludzie zewsząd uważają kobiety za stworzenia wredne, naiwne i głupie, ale teraz nietrudno trafić na taki typ płci pięknej w książkach. Główne postacie są wyidealizowane pod względem fizycznym, natomiast ich zachowanie jest porównywalne do chorego faceta lub kobiety w ciąży. Najlepszy przykład takiej dziewczyny mamy w After ( o której swoją drogą zrobiłam recenzję -klik). Tessa błaga swoim zachowaniem o pomstę do piekła, albo szybkie badania psychiatryczne, bo nikt  rozsądny nie zmienia zdania tak szybko i tak często.  

POPULARNY TRÓJKĄT MIŁOSNY

Ta tendencja już - na szczęście - wychodzi z użytku, ale jeszcze niedawno, całkiem wiele pisarzy lubiło tworzyć wspomniane wyżej trójkąty. O ile niektórzy faktycznie sobie z tym radzili to inni polegali na całej linii. W końcu odgrzewany kotlet nigdy nie smakuje tak dobrze jak pierwowzór. 

TYPOWY BAD-BOY

Arogancki dupek z uśmiechem na ustach, rzuca na prawo i lewo sprośnymi tekstami, a jego pewność siebie już dawno przekroczyła sto procent. Nigdy nie przeprasza, mówi co myśli, zawsze wypomni błąd, nawet jeśli miałby tym doprowadzić do łez nieśmiałą dziewczynę, którą widzi pierwszy raz na oczy. Czy to nie jest znajome zachowanie? 

Głównie w literaturze młodzieżowej można dostrzec jak wiele osób idzie ta najprostszą drogą, robiąc z głównego bohatera typowego flirciarza, który co noc jest z inną. Jego zachowanie rzadko  poparte jest jakimiś wcześniejszymi zdarzeniami. On po prostu taki jest i tyle. 

Najwcześniej takowy bad-boy staje się najnudniejszą i zarazem najbardziej przewidywalną postacią w książce. 

DŁUGIE OPISY NIC NIEWNOSZĄCE DO KSIĄŻKI 

Ciągnące się godzinami opisy dywanów na podłodze tudzież tapety na ścianie czy innych nieistotnych drobiazgów to coś czego nie znoszę. Niegdyś zdarzało mi się omijać kilka linijek tekstu z powodu takiej stronicowej charakterystyki na temat dziur w serze.

Takie wstawki 'poetyckich opisików' odciągają czytelnika od akcji i tak naprawdę zanudzają do śmierci. Znów ich brak sprawia, że praca jest mało atrakcyjna, a kunszt autora oceniany jest jako niezbyt wielki. Każdy pisarz powinien znaleźć tzw. złoty środek czyli odpowiednio wyważyć opisy; tak by nie były nużące, ale by stanowiły przyjemne dopełnienie pracy.  

To w stu procentach moja subiektywna lista, a co was irytuje w książkach?