Niegdyś fan fiction teraz książka, którą uwielbia wielu -''After. Płomień pod moją skórą.'' Anna Todd.

Tessa Young to poukładana i grzeczna dziewczyna, jej życie niczym się nie wyróżnia. No może trochę. Nie pije, nie imprezuje, jest typem samotnika. Dobrze się uczy, uwielbia literaturę i ma uroczego chłopaka. Życie tej szarej myszki zmienia się razem z nią w dniu kiedy trafia do college'u. Czyli do miejsca gdzie nie każda dziewczyna nosi długie spódnice, a nie każdy chłopak jest tak słodki i wychowany jak jej ukochany, Noah.

Hardin Scott to jedna z tych postaci, które mają miano złych i strasznie rozchwianych emocjonalnie. W jednej chwili się śmieję, a w drugiej zaciska pięści gotowy do walki. Zielonooki nastolatek wzorowany na Harrym Stylesie ma wiele za uszami, a mimo to przyciąga do siebie jak magnez nawet taką nieśmiałą osobę jak Tessa.

Podstawowe informacje:

Tytuł: After. Płomień pod moją skórą.

Autor: Anna Todd

Liczba stron: 632 

Liczba rozdziałów: 97

Gatunek: Młodzieżówka

Okładka: Miękka

Rok wydania: 2015

Wydawnictwo: Znak

Tłumaczenie: Agnieszka Myśliwy

Ocena: 4/10

Fabuła od początku przypomina popularne historie. Autorka posłużyła się świetnie znanymi schematami, które mnie osobiście nudzą, a mianowicie grzeczna dziewczynka idzie do nowej szkoły gdzie styka się z całkiem odmiennymi ludźmi. Oczywiście zakochuje się w chłopaku, którego na początku nienawidzi, później ma nieczyste myśli o nim, w następnych rozdziałach na przemian go wielbi i wyzywa, a żeby było ciekawiej w rodzinnym mieście czeka na nią młodszy o rok chłopak. Jeśli ktoś choć raz sięgnął po fan fiction to pewnie wie, że internet pęka w szwach od takich miłosnych historyjek.

Przez niemal wszystkie rozdziały są nawiązania do seksu, pocałunków i wilgoci w bieliźnie. Nie jestem kimś kto czytając o tym jak dwoje ludzi uprawia stosunek ma odruch wymiotny, ale nie ciekawi mnie to tak bardzo by przez siedemdziesiąt procent książki o tym czytać. Z czasem te wszystkie robione laski czy palcówki strasznie nudzą i odpychają od dalszego zagłębiania się w tą niby pasjonującą lekturę.

Wspomniany wcześniej przeze mnie Hardin miał być wykreowany na kogoś z głębszymi problemami, z trudnym charakterem. Odnosiłam wrażenie, że miał być bohaterem nad którego psychiką mamy się zastanawiać i dumać, mamy próbować analizować jego problemy, a może nawet mu współczuć... Jednakże nic z tego. Do rozdziału ok. sześćdziesiątego był całkiem ciekawą osobą, ale gdy zaczął się cały teatrzyk, te ciągle zmiany zdań to zaczęło przechodzić w czyny irracjonalne. O dziesiątej wkładał głowę po między uda głównej bohaterki, godzinę później wychodzić z swoją paczką i być może z kimś się obściskiwał, a o dwudziestej trzeciej stwierdza, że nie lubi Tessy. O ludu! Czasami można było zadać sobie pytanie, czy ten chłopak przypadkiem nie ma amnezji? Albo może jest w jakiejś nadnaturalnej ciąży?

Niemniej jednak była to opowieść przy której niektóre momenty strasznie przeżywałam, przy innych za to śmiałam się z zażenowania. W moim wypadku była to książka dość emocjonalna z wieloma ''trudnymi momentami''. Kolejnym aspektem jest jej długość, bo jak widać po liczbie stron można określić ją mianem ''cegły''. Na szczęście czyta się ją lekko i nie zabiera tak wiele czasu jakby się mogło wydawać. Krótkie rozdziały znacznie ułatwiają sprawę. Ciesze się, że nie zakupiłam jej tylko czytałam na telefonie. Moim zdaniem nie jest pozycją, którą muszę mieć.

Czy sięgnę po drugi tom? Zapewne tak. Końcówka pierwszej części zostawia kilka pytań bez odpowiedzi, a moja ciekawość nie pozwoli mi zakończyć serii bez ważnej odpowiedzi na pytanie ''Dlaczego Hardin?''.

Historia o zielonych oczach, czarnych podkoszulkach i pełnych ustach.