Powieść nie z tego świata w wykonaniu amerykańskiej pisarki -''Szeptem'' Becca Fitzpatrick.

Wszystko zaczyna się niepozornie, normalna szkoła, niewyróżniająca się klasa i całkiem zwyczajni ludzie. Główna bohaterka - Nora - ma najlepszą przyjaciółkę, chodzą razem na zakupy, razem odwiedzają bibliotekę i oczywiście dzielą ze sobą ławkę na lekcji biologii. Życie Nory Grey zmienia się o 180° gdy nauczyciel postanawia zmienić nieco ustawienie klasy, a zamiast jej przyjaciółki obok siada chłopak, którego imienia nawet nie zna.

Podstawowe informacje:

Tytuł: Szeptem

Saga: Szeptem 

Autor: Becca Fitzpatrick

Liczba stron: 221

Liczba rozdziałów: 30

Gatunek: fantasy, romans, młodzieżówka.

Rok wydania: 2009

Rok wydania w Polsce: 2010

Wydawnictwo: Otwarte

Tłumaczenie: Paweł Łopatka 

Ocena: 6/10 

Na samym początku muszę pochwalić oryginalność autorki. Co prawda nie czytam dużo książek fantasy, ale pierwszy raz słyszę o czymś takim jak upadłe anioły. Wampiry, banshee, wilkołaki, trolle czy hybrydy to już istotny nadprzyrodzone znane od bardzo dawna. O aniołach pozbawionych skrzydeł słyszę po raz pierwszy i niezwykle podoba mi się ten zamysł!

W książce jest wyraźny wątek miłosny, który mi przypadł do gustu. Podobają mi się bardzo dialogi prowadzone między Norą, a Patem, bo niektóre z nich doprowadziły mnie do uśmiechu. Sięgając po tą książce trzeba mieć na uwadze, że o dwójce tych bohaterów będzie dużo jednakże nie jest to wszystko takie namolne. W ich relacji podoba mi się to, że dziewczyna nie ulega chłopakowi tylko dlatego, że ładnie się uśmiechnął jak było np. w ''After. Płomień pod moją skórą.'', ale także w innych książkach.

- Nie umawiam się z nieznajomymi. - oświadczyłam. 
- Na szczęście ja tak. Przyjadę o piątej.

W całej fabule widziałam przez cały czas ogromny potencjał, jednak przez 3/4 książki miałam wrażenie, że Becca nie do końca go wykorzystała. Wszystkie postacie, nawet te główne - Nora czy Patch - były opisywane po łebkach. Brakowało mi chwili w której nieco odkrywamy ich tajemnice, czy po prostu możemy obserwować jak się zachowują, co lubią i o czym myślą. O ile Patch Cipriano miał być tym 'tajemniczym gościem budzącym grozę' to w niektórych momentach, aż błagało się o kilka linijek tekstu o Norze -o tym co czuję.

Drugim aspektem było brak granic czasowych. Może to tylko moje wrażenie, ale większość zdarzeń odbywała się jakby w tym samym dniu czy tygodniu. Wszystko było za szybko i na raz. Nie jest to ogromny minus, ale byłoby lepiej gdyby autorka bardziej nad tym popracowała.

-Jak zwykle świetnie wyglądasz.-Dziękuję-odparłam bezmyślnie. (...)-I cudownie pachniesz-dodał Patch.-To się nazywa prysznic- odparłam zapatrzona w przestrzeń, ale gdy nie zareagował odwróciłam się do niego.-Mydło, szampon. Ciepła woda.-Nagość. Czuję sprawę.

Skoro już trochę ponarzekałam to mogę pochwalić fakt, że kilka ostatnich rozdziałów bardzo mnie wciągnęło i zaskoczyło. Czytałam każdą linijkę w zawrotnym tempie chcąc wiedzieć ''Co dalej? Co dalej? Jak to się skończy?''. Osoby najmniej podejrzane stały się tymi najgroźniejszymi, a coś na co się od dawna zapowiadało w końcu w piękny sposób się wydarzyło. 

Resumując oceniłam książkę 6/10, ponieważ jest to książka dobra, ale nie wybitna. Ostatnie strony rozłożyłymnie na łopatki i tak naprawdę podratowały opinie o całym dziele. Gdyż do połowy książki było fajnie, ale bez 'wow'. Po następne tomy na pewno sięgnę i mam nadzieję, że autorka będzie tak dobrze pisała jak w ostatnich rozdziałach ''Szeptem''.

Pamiętaj, że człowiek się zmienia, jednak jego przeszłość nigdy.