Polska w słodkiej otoczce New Adult, czyli nieco o ,,Jak Powietrze'' Agaty Czykierdy-Grabowskiej.

Są książki, których premierę przechodzimy na blogosferze z niemałym szumem. Właśnie taką pozycją było ,,Jak powietrze'' debiutujące w ubiegłym roku pod wspaniałym (lecz nieprawdziwym) hasłem marketingowym, które zdawało się krzyczeć z każdego zakątka internetu o pierwszej polskiej powieści  New Adult. Okropne z tego kłamstwo, jednak reklama skutek przyniosła. Szkoda tylko, że jaskrawe grafiki nie odwzorowują treści. 

       

Pierwsze strony tej książki zdawały się idealnie pasować do programu Pawła Opydo, czyli może wam znanych ,,Złych książek''. Wszystko rozpoczyna się od krótkiego monologu spóźnionej Oliwii, która jak gdyby nigdy nic, aby pokazać swą frustrację wali głową w kierownicę, po czym obwinia własnego chłopaka o to, że chciał z nią pójść do kina. Mój jedyny komentarz to: ,,Naprawdę?''. Po pierwsze po co jesteś z facetem, który denerwuje cię samym istnieniem, a po drugie związek raczej polega na spędzaniu wspólnie czasu np. chodząc do kina. Oliwia ma ogromny problem z swoim chłopakiem (Szymonem), bo traktuje go jak chodzący przykład czego nie lubi u mężczyzn. Dobrym potwierdzeniem jest choćby biadolenie o tym, że nowo poznany chłopak nie przejmuje się wyglądem i zaraz wtrącenie o tym, że z Szymonem jest całkiem inaczej, przez co zachowanie Szymona nabiera bardzo negatywnego wydźwięku. Poza tym mam alergie na takie bohaterki, które mają chłopaka i jednocześnie traktują go jak tytułowe powietrze, więc od samego początku ta postać nie przypadła mi do gustu.

Później ta sama dziewczyna potrąca Dominika. Nic złego nie ma w tej sytuacji, można nawet powiedzieć, że jest w niej coś odświeżającego, bo w końcu para nie poznaje się na uczelni, jednakże jedno mnie całkowicie rozbroiło - absurdalność wydarzenia. Dominik jakoś tam wstaje, po czym nie wrzeszczy, nie panikuje. Wiecie co robi? Szepcze do ucha swojego oprawcy. Następnie obydwoje jadą do szpitala, gdzie swoją drogą pracuje ojciec głównej bohaterki. Okazuje się, że ranny ma złamaną po pachwinę nogę. Jak nie zorientował się wcześniej? Komu potrzebny jest lekarz do postawienia diagnozy skoro cała noga jest złamana? Jak wsiadł do samochodu? Im dłużej nad tym myślę tym więcej pytań się namnaża.

Kolejne zastrzeżenie to jedna, wielka wtórność. Kojarzycie ten moment w książkach romantycznych, gdy bohaterów nagle olśniewa, że ładnie wyglądają? W  przypadku ,,Jak powietrze'' Oliwia nagle zadaje sobie te słynne pytanie: ,,Dlaczego wcześniej nie ujrzałam tych pięknych tęczówek?'', a później po stokroć razy słuchamy o bursztynowych oczach, a jak wam się znudzi to przyjdzie Dominik wychwalać zielone oczy. Skoro jesteśmy już przy postaci męskiej to warto wspomnieć o jego ewidentnym problemie z emocjonalnością. Czerwieni się na słowo ,,dziewczyna'', drży mu głos w najmniej spodziewanych sytuacjach... Zachowuje się tak jakby był przybyszem z obcej planety i jeszcze nie do końca wiedział jakie zachowania są poprawne, lecz nie tylko on ma ten problem. Oliwia drży na dźwięk własnego imienia. Na dodatek laska zachowuje się nieco jak agentka FBI, która uważa, że do odebrania dzieci z przedszkola niezbędny jest uśmiech.

Oprócz ewidentnych błędów autorka przemyciła kilka stereotypów - jesteś dresiarzem to najprawdopodobniej masz głowę ogoloną na zero i najlepiej nie podchodzić do ciebie bez maczety, bo przecież nie wiadomo co strzeli ci do łba.  Twórczyni kładzie wyraźny nacisk na problemy bohaterów - u Oliwii jest to konflikt z ojcem, a u Dominika brak rodziców oraz opieka młodszym rodzeństwem. Teoretycznie mogłoby to być plusem tej pozycji, jednak te problemy  wręcz krzyczą do czytelnika ,,Patrz, to jest smutny wątek! Trzeba mu współczuć!''. Nikt nie zostawia miejsca na jakąkolwiek interpretacje czy tajemniczość. Zamiast tego robi się namolnie, a wzajemne zauroczenie bohaterów sobą sprawia, że na jedną stronę przypada akapit akcji, natomiast reszta to rozczulenia pokroju ,,Ale ona jest śliczna''. Te zbyt wielkie akcentowanie - czasami nawet rzeczy tak nieistotnych jak to, że siostrze Dominika do idealnego uśmiechu brakuje dwójki i trójki -sprawiają, iż reakcja jest całkowicie odmienna od tej pożądanej. Autorka wyjątkowo często odwołuje się do tytułu czyli powietrza; podobnego zabiegu używa choćby Hoover w swoich powieściach. Tyle, że u Colleen jest to bardzo subtelne i najczęściej zwieńcza całą powieść takim jednym zdaniem nawiązującym do tytułu w epilogu, u Agaty te powietrze przeplata się cały czas.

Moje kolejne zastrzeżenie to budowanie napięcia poprzez zazdrośników. Gdy Oliwia i Dominik pałają do siebie miętą przez rumianek niewiarygodnie wiele osób chcę im zaszkodzić - wcześniej wspomniany Szymon, przyjaciółka Oliwii, koledzy Szymona lub Paula (znajoma Dominika). Uważam, że jak na standardy zwykłego życia liczba tych ludzi zdecydowanie przekracza dozwoloną ilość zazdrośników, dlatego z każdym kolejnym człowiekiem chcący zburzyć uczucie pomiędzy dwójką głównych bohaterów nie pojawiają się emocję, a zmęczenie.

Przy recenzji tego tytułu będzie więcej wad niż zalet, lecz nie mogę powiedzieć, że tych drugich nie było wcale. W ,,Jak powietrze'' poczciwy tato Oliwii choć nie gra pierwszych skrzypiec w rozwoju fabuły to jednak wzbudza sympatie, a w jednym momencie nawet rozczula -  opowiadał wówczas o śmierci żony. Ostatni fragment jest też całkiem przyjazny - ładne, aczkolwiek przewidywalne zakończenie historii. W dodatku okładka jest naprawdę przyjemna dla oka. Powiedziałabym, że idealnie wpasowałaby się w estetykę Instagrama, gdzie królują takie jasne barwy.

Reasumując można by się było spodziewać, że teraz kategorycznie powiem tej książce nie, jednak jeśli umiecie na chwilę się wyłączyć, by przymknąć oczy na absurdy i jesteście jeszcze świeżakami, którzy nie znają każdego możliwego schematu z wszelakich romansów to ,,Jak powietrze'' może się wam naprawdę spodobać. Dla mnie to tylko kolejny romans do odznaczenia, który z pewnością nie pozostanie ze mną na długo. 

Podstawowe informacje:

Tytuł: Jak powietrze

Autor: Agata Czykierda-Grabowska

Liczba stron: 479

Data polskiego wydania: 20.07.2016

Wydawnictwo: OMG Books